🌌 Takie Jest Prawo Miłości Które Dał Pan

Tekst piosenki: C e 1. Kochany bracie, kochana siostro, a d nie wiem kim jesteś, nie wiem gdzie żyjesz. G7 Lecz ja chcę dla ciebie poświęcić wszystko, d f C chcę dać ci siebie. C Ref. Takie jest prawo miłości d które dał Pan. G Takie jest prawo miłości, C G jest kluczem nieba bram. C Takie jest prawo miłości, d więc jego strzeżmy, G i miłość wszystkim dokoła d F C ze sobą nieśmy. C e 2. Gdziekolwiek jesteś, skądkolwiek przyjdziesz, a d na jakiejkolwiek spotkam cię drodze, G7 zawsze otwarte moje ramiona d f C przygarną ciebie. C Ref. Takie jest prawo miłości...

Sam Bóg jest Panem życia, od jego początku aż do końca. Nikt, w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej” 41. W tych słowach Instrukcja Donum vitae wyraża zasadniczą treść Bożego Objawienia o świętości i nienaruszalności życia ludzkiego.

^{I stało się, że Jezus szedł w sabat przez zboża, a uczniowie jego w drodze zaczęli rwać kłosy. Wtedy rzekli do niego faryzeusze: Patrz! Czemu czynią w sabat to, czego czynić nie wolno? A On im rzekł: Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był w potrzebie i był głodny, on i ci, którzy z nim byli? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, arcykapłana, i jadł chleby pokładne, które wolno spożywać tylko kapłanom, a które dał również tym, którzy z nim byli? Ponadto rzekł im: Sabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla sabatu. Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również i sabatu. (Ewangelia Marka 2,23-28). Radykalizacja zasad, murowanie ortodoksyjnych procedur tak, aby stanowiły nienaruszalny cokół – to dobre rozwiązania na czas lęków i niepokojów. Tak się przynajmniej może wydawać. I tak się wydaje w zetknięciu z problemami, których chrześcijaństwo doświadcza w zderzeniu ze współczesnością. Tak się wydaje w konfrontacji z kryzysem wywołanym pandemią i jej konsekwencjami zdrowotnymi, społecznymi i gospodarczymi. Czy jednak jesteśmy pewni, że religijny radykalizm jest najlepszą drogą do poradzenia sobie z obecnymi problemami? Osobiście głęboko w to wątpię. A im bardziej patrzę na przykład Jezusa Chrystusa, tym moje zwątpienie jest większe. Patrząc na Zbawiciela powiedziałbym nawet: – Radykalizacja – owszem, tak! Nawet zdecydowanie! Ale tylko, jeśli myślimy o miłości, pokorze, łagodności, szacunku. Miłośnicy religijnych procedur czy drobiazgowych regulacji prawnych nie mieli z Jezusem łatwo. Każdy, kto literę prawa lubił stawiać ponad jego ducha nie mógł w obecności Zbawiciela czuć się komfortowo. Tak było w pewien sabat, gdy uczniowie idąc przez pola ze zbożem zaczęli zrywać kłosy. Nic wielkiego, chcieli się pożywić, zgodnie zresztą z ówczesnym zwyczajem. Tak – ale nie w sabat. Czcigodni duchowni poczuli się w obowiązku, aby gwałtownie zareagować. Żydów, jak wiadomo, obowiązywały przepisy, które drobiazgowo określały co wolno, a czego nie wolno czynić w sabat. Zabronione były miedzy innymi: tkanie, przędzenie, zbieranie plonów, młócenie, pisanie, rozpalanie i gaszenie ognia… Było więc jasne, że uczniowie Jezusa złamali prawo. Ujmując rzecz literalnie – zbierali żniwo oraz młócili. Jeśli jeszcze zdmuchiwali z dłoni plewy, można było uznać, że przewiewają ziarno, a więc łamią trzecie sabatowe prawo, a w ślad za nim trzecie przykazanie Dekalogu „Pamiętaj abyś dzień święty święcił”. Można, rzecz jasna, w wymienionych regulacjach prawnych dostrzegać przesadę, a nawet, jak czynią niektórzy, lekko sobie pokpiwać. Nie należy jednak zapominać, że właśnie prawo, tak szczegółowo opisane, stanowiło jedną z najsilniejszych spoin wiążących Żydów i pozwalających im nie tylko zachować tożsamość, ale i przetrwać. Kto dzisiaj pamięta o Ammonitach, Amalekitach, Filistynach czy Moabitach i wielu innych. Ich nie ma, a wszyscy stanowili na jakimś etapie historii plemiona czy narody podobne do Żydów. Zachowanie tożsamości w czasach wojen, niewoli, rozproszenia decydowało o przetrwaniu narodu. Stąd prawo religijne i tradycja urastały do rangi tarczy zapewniającej niezbędną ochronę. Nie wspominając już o tym, że Dekalog i wynikające z niego przepisy do dzisiaj są przez pobożnych Żydów uznawane z jedyny łącznik grzesznego człowieka ze świętym Bogiem. Nie może więc nas dziwić tak drobiazgowe podejście do religijnego prawa, choć z biegiem czasu zaczęło się zdarzać, że litera zaczęła dominować nad duchem. I ten fakt, a nie prawo samo w sobie, stanowił główną oś sabatowej kontrowersji między Jezusem a faryzeuszami. „Nie człowiek jest dla sabatu, ale sabat dla człowieka”– powiedział kategorycznie, zwracając uwagę, że święto ma otwierać przestrzeń do kontaktu człowieka z Bogiem, a nie stanowić jarzmo przytłaczających zasad. Prawo ma służyć, a nie być celem. Prawo odniesieniu do wiary, religii jest ważne, ale – trzeba to podkreślić, wbrew wielu także współczesnym legalistycznym zapędom – nie jest najważniejsze. Mało tego prawo, także wiele tradycyjnych biblijnych zapisów, nie należy do sfery nienaruszalnej, może – a nawet powinno być poddawane refleksji i reinterpretacji. Jeśli ktoś twierdzi, że Biblia w każdym zdaniu jest aktualna, a jej interpretacja niezmienna, ma rację, pod warunkiem, że ma na myśli dzieło zbawienia, jakie Bóg podjął w stosunku do człowieka. Jeśli jednak ktoś uważa, że wszystkie zapisy znajdujące się w Biblii są stałe, niezmienne i nadal aktualne, to popełnia poważny błąd, na który zresztą zwrócił uwagę sam Jezus, gdy spotkał się z legalistyczną obroną sabatu. Niedawno sami mieliśmy okazję skonfrontowania się z zapisami biblijnymi, do których mamy stosunek odmienny, niż ludzie w czasach Starego Testamentu. I ujmuję rzecz bardzo delikatnie. Być może pamiętamy głośną przed kilku tygodniami sprawę zwolnienia przez jeden z marketów meblowych pracownika, który cytując wersety starotestamentowe, miał obrażać społeczność LGBT. Poszło między innymi o werset z Księgi Kapłańskiej (20,13): „Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli.” Pracownik został zwolniony za wypowiedzi homofoniczne i rozpętała się burza. – Gdzie wolność słowa, ukarany za cytowanie Biblii, w chrześcijańskim kraju! Niebywałe! Nie chcę do tamtego sporu wracać, choć uważam, że samo cytowanie wybranych wersetów biblijnych z głoszeniem Słowa Bożego może nie mieć wiele wspólnego. W każdym razie, w jakimś nawiązaniu do tej sytuacji na bilbordach w kilku miastach zaczęły pojawiać się inne starotestamentowe wersety, których chrześcijanie, nawet ci bardzo stanowczy i radykalni, jakoś nie wspominają zbyt entuzjastycznie, a właściwie w ogóle nie wspominają. Na przykład w tej samej Księdze Kapłańskiej, kilka wersetów wcześniej można przeczytać nakaz (Kpł 19,27): „Nie będziecie obcinać w kółko włosów na głowie. Nie będziesz golił włosów po bokach brody.” Wielu panów, niestety łącznie ze mną, ma raczej luźny stosunek do tego przykazania, i nie da się tego ukryć, wszak użycie maszynki do golenia pozostawia na twarzy ślady. Ponieważ nie chciałbym dalej stresować zwolenników porannego golenia się, spójrzmy na inny werset. Teraz narażę się amatorom tatuaży. Przykazanie jest krótkie: „Nie będziecie się tatuować (gdyż) Ja jestem Pan!” (Kpł 19,28). Są też nienajlepsze wiadomości dla amatorów owoców morza: „Będziecie jedli następujące istoty wodne: wszystkie istoty wodne, w morzach i rzekach, które mają płetwy i łuski, będziecie jedli. Ale każda istota wodna, która nie ma płetw albo łusek w morzach i rzekach spośród wszystkiego, co się roi w wodzie, i spośród wszystkich zwierząt wodnych, będzie dla was obrzydliwością.” Kpł 11,9. Jeśli więc ktoś lubi krewetki, cóż – należy zalecić ostrożność. Także panie, które lubią nosić spodnie, raczej nie wykazują się religijną czujnością: „Kobieta nie będzie nosiła ubioru mężczyzny ani mężczyzna ubioru kobiety; gdyż każdy, kto tak postępuje, obrzydły jest dla Pana, Boga swego.” (Pwt 22,5). Co prawda w tamtych czasach mężczyźni też nie nosili spodnia, ale… ale… mieliśmy nie interpretować, tylko brać tekst tak, jak jest. Trochę sobie żartuję, za co przepraszam, ale sprawa jest poważna. Ponieważ jeśli wyjmujemy, głównie z Prawa Mojżeszowego, jakiś werset, który akurat pasuje nam do potępienia na przykład osób LGBT, a pomijamy inne, to co najmniej popełniamy nieuczciwość, jeśli nie rażącą manipulację. Jeśli chcemy być uczciwi, pragniemy spotykać się w Biblii z Bożym Słowem, to musimy dostrzec, że wiele religijnych praw związanych z tradycją, także tą starotestamentową, uległo reinterpretacji. Musimy więc oddzielać uniwersalne, ponadczasowe wartości od zasad i praw osadzonych w kontekście czasów i okoliczności. Nie możemy twierdzić, że wersety, które z jakichś powodów nam nie odpowiadają, uznajemy je za nieaktualne i anachronicznie, przy jednoczesnym cytowaniu – często z tej samej księgi – wersetów, które dziwnym trafem odzwierciedlają nasz punkt widzenia, naszą tradycję. W przeciwnym przypadku nic nas nie uchroni od agresywnych, wręcz homofonicznych wypowiedzi, a jednocześnie przed ośmieszaniem się i walką z krewetkami, tatuażami czy maszynkami do golenia. Zanim więc zajmiemy się wyjmowaniem źdźbła z oka bliźniego, warto pomyśleć, czy jesteśmy w tym uczciwi, a ponad wszystko czy kieruje nami miłość czy może inkwizycyjne zapędy. Zresztą zawsze, bez względu na reprezentowany światopogląd, warto pamiętać o zaleceniu Antoniego Słonimskiego: „Jeśli nie wiesz, jak należy się w jakiejś sytuacji zachować, na wszelki wypadek zachowuj się przyzwoicie”. To dla mnie osobiście, jedna z ważniejszych lekcji, płynących z wypowiedzi Jezusa: nie człowiek jest dla prawa, to prawo ma służyć człowiekowi. Duch prawa jest równie ważny, a zdarza się, że bywa ważniejszy niż jego litera. Ponad wszystko jednak – nie dzięki przestrzeganiu praw religijnych i tradycji jesteśmy zbawieni, ale z łaski przez wiarę. Z miłości, w bliskiej relacji z Bogiem. To miłość sprawia, że możemy żyć w bliskości z Bogiem. Dzięki niej nazywamy się siostrami i braćmi, co daje nam poczucie wspólnoty i pomaga przetrwać najtrudniejszy czas. To dzięki miłości doświadczamy ludzkiej dobroci, wyciągniętej dłoni, wsparcia. To miłość, która ma źródło w Bogu, pozwala nam przejść przez ciemną dolinę czasu epidemii i pozostać blisko siebie mimo izolacji i dystansu społecznego. To jest istota, to kontekst, który jest punktem wyjścia do czytania i słuchania Słowa Bożego, do znajdowania w wersetach, często mających tysiące lata, uniwersalnego przesłania o tym, że „Bóg umiłował świat i syna swego dał, aby każdy kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Każdy, kto w Niego wierzy… Warto być radykalnym, ale tylko w miłości. ks. Marcin Orawski (25 października 2020 r.)} ^{Takie jest prawo miłości, które dał Pan. Takie jest prawo miłości, jest kluczem nieba bram. Takie jest prawo miłości i jego strzeżmy, I miłość wszystkim dokoła ze sobą nieśmy. (x2) Nie wiem, kim jesteś, Nie wiem, gdzie żyjesz Na jakiejkolwiek spotkam cię drodze, Zawsze otwarte moje ramiona, Przygarną ciebie. Takie jest prawo}

Nie jest tajemnicą fakt, że nikt z nas nie lubi być do niczego przymuszany. Wiedzą to dobrze dzieci, które czasem pod przymusem siadają w domu do książek. Wiedzą to dobrze ludzie młodzi. Ot, chociażby młodzież przygotowująca się do bierzmowania. MUSZĄ chodzić do kościoła i podbijać dzienniczki. Czyż to nie jest forma przymusu? Ogólnie nikt z nas nie lubi robić nic pod dyktando i tylko dlatego, że ktoś tego od nas wymaga, żąda czy oczekuje. Mamy swój rozum i najlepiej robilibyśmy tylko to, co sami uważamy za dobre, korzystne i potrzebne. Tak już jesteśmy stworzeni. Nie lubimy wykonywać rozkazów ani przestrzegać zakazów nałożonych na nas przez innych. Ot, taka nasza ludzka natura. W tym kontekście myślę o czymś, co nas wszystkich dotyczy. O Dekalogu. Nie wiem, czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, dlaczego Pan Bóg skonstruował Dziesięć Przykazań Bożych właśnie w taki sposób. Mówi się, że trzy pierwsze przykazania odnoszą się do relacji z Bogiem, siedem pozostałych do relacji z bliźnimi. Chciałbym jednak tutaj zwrócić uwagę na inny podział. Dekalog interpretujemy zwykle tak, jak jest on zapisany czyli… negatywnie. Pierwsze, drugie, piąte i kolejne przykazania zaczynają się od słowa: NIE… NIE będziesz miał bogów cudzych…., NIE będziesz brał Imienia…, NIE zabijaj, NIE cudzołóż, NIE kradnij, NIE mów…. Nie, nie, nie… A zatem zakazy. Pominięte dwa przykazania (trzecie i czwarte) to z kolei nakazy. Świadomość narzucanych nam przez Boga nakazów i zakazów budzi w niektórych osobach awersję i sprawia, że przyjęcie Dekalogu nie jest dla nich łatwe. Dlaczego więc Pan Bóg przekazał nam Dekalog właśnie w takiej wersji? Czy nie lepiej byłoby te zakazy przedstawić bez ,,nie” czyli w interpretacji pozytywnej? Nie zabijaj można by np. ująć jako: Szanuj i chroń każde życie. Nie cudzołóż jako wezwanie: Bądź wierny, a przykazanie: Nie mów fałszywego świadectwa jako: żyj prawdą i poszukuj prawdy. Czy gdyby Dekalog był skonstruowany w ten sposób, życie przykazaniami byłoby łatwiejsze? Pewnie nie… Warto jednak czasem – choćby przy rachunku sumienia – pokusić się o próbę pozytywnej interpretacji tych dziesięciu krótkich zdań. Przez to można dostrzec w nich coś, co do tej pory pozostawało dla nas niedostrzegalne. Nawigacja wpisu

Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.

Tekst piosenki: 1. Kochany Bracie, Kochana Siostro, nie wiem, kim jesteś, nie wiem, gdzie żyjesz, lecz ja chce dla Ciebie, poświęcić wszystko, chcę dać Ci siebie ref. Takie jest prawo miłości, które dał Pan, takie jest prawo miłości, jest kluczem nieba bram. Takie jest prawo miłości i jego strzeżmy i miłość wszystkim dokoła ze sobą nieśmy. 2. Kimkolwiek jesteś, skądkolwiek przyjdziesz, na jakiejkolwiek spotkam Cię drodze, zawsze otwarte moje ramiona przygarną Ciebie ref. Takie jest prawo miłości, które dał Pan, takie jest prawo miłości, jest kluczem nieba bram. Takie jest prawo miłości i jego strzeżmy i miłość wszystkim dokoła ze sobą nieśmy. x3

,,Takie jest prawo miłości, które dał Pan. " Kochani,Dzieci z biednych wiosek w Indiach uczą się siedząc na ziemi.Prosimy o pomoc w zakupie potrzebnych TAKIE JEST PRAWO MIŁOŚCI-śpiewa Jacek Kierok | ,,Takie jest prawo miłości, które dał Pan.

Prawo miłości – Karaoke 7 września 2018 /Posted by / 0Wpisując w Google „Takie jest prawo miłości karaoke” zapewne szukasz podkładu do tej piosenki… Dobrze trafiłeś. Mam nadzieję że przyda Ci się podkład muzyczny zrobiony do tej jest mojej aranżacji – zagrany tylko na fortepianie. Mam nadzieję że idealnie będzie pasował na ślubach, na których będziecie wykonywać „Takie jest prawo miłości”.Podkład do piosenki “Takie jest prawo miłości” znajdziesz tu… [klik]Tekst piosenki:Prawo miłości1. Kochany Bracie, Kochana Siostro, nie wiem, kim jesteś, nie wiem, gdzie żyjesz, lecz ja chce dla Ciebie, poświęcić wszystko, chcę dać Ci siebieref. Takie jest prawo miłości, które dał Pan, takie jest prawo miłości, jest kluczem nieba bram. Takie jest prawo miłości i jego strzeżmy i miłość wszystkim dokoła ze sobą Kimkolwiek jesteś, skądkolwiek przyjdziesz, na jakiejkolwiek spotkam Cię drodze, zawsze otwarte moje ramiona przygarną Ciebieref. Takie jest prawo miłości, które dał Pan, takie jest prawo miłości, jest kluczem nieba bram. Takie jest prawo miłości i jego strzeżmy i miłość wszystkim dokoła ze sobą nieśmy.

36.862 views, 1867 likes, 707 loves, 270 comments, 648 shares, Facebook Watch Videos from Klasztor Sióstr Benedyktynek w Wołowie: ,,Takie jest prawo miłości, które dał Pan. " Kochani,Dzieci z 1. Kochany Bracie, Kochana Siostro,nie wiem, kim jesteś, nie wiem, gdzie żyjesz,lecz chciałbym dla Ciebie poświęcić wszystko,chcę dać Ci siebieref. Bo takie jest prawo miłości, które dał Pan,takie jest prawo miłości, jest kluczem nieba jest prawo miłości i jego strzeżmyi miłość wszystkim dokoła ze sobą Kimkolwiek jesteś, skądkolwiek przyjdziesz,na jakiejkolwiek spotkam Cię drodze,zawsze otwarte moje ramiona przygarną Ciebieref. Bo takie jest prawo miłości, które dał Pan,takie jest prawo miłości, jest kluczem nieba jest prawo miłości i jego strzeżmyi miłość wszystkim dokoła ze sobą nieśmy. x2

Słowa, które przepojone są siłą miłości, jednoczą ludzi, wyzwalają radość, odradzają człowieka i tworzą lepszy świat. Słowa mogą zmienić ludzi. Dobre słowo, które dociera do serca, zmienia je. Jedno słowo, we właściwym momencie wypowiedziane albo usłyszane, napisane lub przeczytane, jest jak chleb w czasie głodu.

Ks. Bogusław NADOLSKI TChr SŁOWO BOŻE W SAKRAMENCIE MAŁŻEŃSTWA Homilie ślubne Verbum Domini Wydawnictwo WAM Kraków 2003 © Wydawnictwo WAM, 2003 ISBN 83-7318-270-5 NIHIL OBSTAT. Prowincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego, ks. Krzysztof Dyrek SJ, prowincjał. Kraków 25 września 2003 r., 210/03. 4. „OTO JEST DZIEŃ, KTÓRY DAŁ NAM PAN” Rz 8,31-39; J 15,12-16 Drodzy Magdo i Józefie. Gdzie miłość się raduje, tam jest święto — napisał w IV wieku św. Jan Chryzostom. Dziś to Wasz dzień, Wasze święto, Wasza miłość się raduje. Święto już dawno planowane, przygotowywane. Dzień ten daje Wam i nam sam Pan. Liczne przygotowania poprzedzające ten dzień są znakiem wagi, jaką przywiązujecie do tego święta, wyrazem znaczenia tego dnia dla Was. A jest to dzień Waszej ostatecznej orientacji życiowej. Wyrażacie ją w słowach „chcę”, „tak, chcę”. Słowa wielkie, będące wyrazem Waszej miłości. „Tak”, które rozwija życie. Sakramentalne „tak” wypowiadacie w obliczu Kościoła, który mówi, że dar miłości posiada swoje źródło w Bogu, jest darem Boga Miłości. Sądzę, że w ważnych momentach życia każdy ma potrzebę takiego gestu i to nie tylko uczynienia go „twarzą w twarz”, ale właśnie przed Waszymi Rodzicami, Waszymi Przyjaciółmi. Ma się potrzebę powiedzenia o swoim zaangażowaniu się, o daniu słowa na serio i na zawsze. Wypowiedzenie swego „tak” przy ołtarzu oznacza, że dokonuje się sakrament, który jest dynamiczną obecnością Boga we wszystkich rzeczywistościach i odpowiedzialnościach Waszego życia. Odtąd nie jesteście sami. W Wasze zaangażowanie, w Waszą przygodę życia włącza się, angażuje się sam Bóg. Wasza wzajemna miłość nie będzie tylko Wasza, kochać Was będzie poprzez nią i w niej Wszechmocny Stwórca. Sakrament małżeństwa stanowi szyfr życia, kod miłości. W Waszej miłości mieszka Pan — Źródło Miłości. Sakrament jest znakiem Miłości — Źródła. Kochać to żyć z Miłości i w miłości Chrystusa. Miłowanie tak jak On, bezinteresownie, zawsze Pierwszy, z czułością, pomaga drugiemu wzrastać. Kochać aż do końca. To jest wspaniały sekret sakramentu, płynący z Waszej wiary. Oczywiście, nie dokonuje się to nigdy automatycznie. Dynamizm Chrystusowej miłości wyraża się w wychodzeniu —exodusie — z egoizmu, z myślenia tylko o sobie, z interesowności do postawy gratis. Miłość nie lubi wystawiania rachunków, VAT-ów, PIT-tów. Stawia prawidła materialne na głowie, za jednym zamachem pomnaża dzieloną radość, podwaja rozumienie, dzieli na pół kłopoty, obowiązki (P. Brown). To po prostu misterium paschalne. Cóż nas oddzieli od miłości? —jakże konkretny jest św. Paweł! Do tej listy możemy dodać inne, dzisiejsze trudności związane z brakiem pracy, lękiem o utratę miejsca pracy, niepowodzenia w znalezieniu mieszkania itp. Ta ostateczna orientacja oznacza zamknięcie pewnego etapu życia i związków, i narodzenie się nowej rzeczywistości. Stworzenie kobiety w opisie z Księgi Rodzaju nie jest opisem naukowym, to jest poetyckie wyrażenie zamiarów genialnego Stwórcy, z wzruszającą dbałością o najdrobniejszy detal, to Jego wizja małżeństwa — życia w miłości, życia kochając. A miłość to najpierw dar, „trzeba samego siebie dać, jak bukiet polnych kwiatów”, oddawanie realizowane w rytmach codzienności, w aprobatach i żalach, w polifonii działania, niczego nie zachowywać dla siebie, życie w świadomości, że w stosunku do drugiego stale tonę w długach. Troska o „być”. Czasami tak wiele jest wszystkiego, że nasze „nic” jest całkiem nieźle zasłonięte. Dar z siebie potrafi „roztańczyć w sobie, w nas, cały świat”. Miłować to także przyjmować, to jest żyć w innym, miłować w innym, nie narzucać mu swojej reżyserii życia, tworzyć całość. Sakrament małżeństwa w liturgii jest chwilą, „jedną z tych ziemskich chwil, proszonych żeby trwały”. Tego Wam z głębi serca życzę. Magdo i Józefie, bądźcie szczęśliwi. Niech Bóg przedłuża te chwile i Was prowadzi. Niech Wasza miłość się raduje, nie tylko dziś, ale przez długie, długie szczęśliwe lata. Amen. Modlitwa Wiernych Módlmy się do Boga, który jest Projektantem i Gwarantem szczęścia: — Umacniaj Magdę i Józefa we wzajemnym zaufaniu i miłości, by stali się szczęśliwą rodziną i zawsze w Tobie znajdowali oparcie... — Niech trudności pomnażają ich wzajemne przywiązanie i miłość... — Niech nic i nikt nie oddzieli ich od miłości Chrystusa —Źródła ich szczęścia... — Spraw, by coniedzielna Eucharystia żywiła na co dzień ich miłość... — Ogarnij swoim błogosławieństwem wszystkich, którzy im życzliwie towarzyszyli aż do dzisiejszego dnia... — Prowadź wszystkich, którzy przygotowują się do sakramentu małżeństwa... Boże, Ty jesteś Źródłem radości i szczęścia. Ciebie wielbimy na wieki. Amen. opr. mg/mg

ATqgR.

ls2hy610nj.pages.dev/36

ls2hy610nj.pages.dev/86

ls2hy610nj.pages.dev/85

ls2hy610nj.pages.dev/43

ls2hy610nj.pages.dev/97

ls2hy610nj.pages.dev/9

ls2hy610nj.pages.dev/80

ls2hy610nj.pages.dev/91

takie jest prawo miłości które dał pan